بر اساس تحقیقات جدید، انجام دادن فعالیت های فیزیکی با دیگران، مانند رقصیدن با هم، به طور قابل توجهی احساس پیوند با گروه را افزایش داده ، و منجر به کاهش شدت افسردگی و اضطراب و حتی سخاوت یا نوع دوستی بیشتر نسبت به افراد غریبه می شود. نتایج این مطالعه، که در علوم شناختی و نوروساینس ظاهر می‌شود، مفروضات قبلی در مورد نقش همکاری در مثبت اندیشی را به چالش می‌کشد و اهمیت در نظر گرفتن فرآیندهای شناختی متمایز در تعاملات اجتماعی را برجسته می‌کند.
تاثیرات حرکت های هماهنگ جمعی در کاهش استرس
انگیزه پشت این مطالعه بررسی این بود که چگونه حرکت هماهنگ، مانند رقص به طور خاص، با درمان بیماری های اعصاب و روان و مغز و اعصاب شامل افسردگی و اضطراب مرتبط است. حرکت همگام ، بدان معنی است که به شیوه ای هماهنگ افراد با هم حرکت می کنند، مانند رقصندگانی که به صورت هماهنگ می رقصند یا افرادی که همزمان ورزش گروهی بویژه در باشگاه های مختلط انجام می دهند. این پدیده در تعاملات انسانی، از مراسم و جشن های فرهنگی سنتی گرفته تا رقص های امروزی، کاملاً رایج است. محققان کنجکاو بودند که بفهمند این حرکت هماهنگ شده چگونه بر ترشح هورمون هایی مانند دوپامین و سروتونین که در مغز انسان ها ترشح شده و رابطه ی مستقیمی با بیماری هایی مانند افسردگی و اضطراب و حتی پارکینسون دارد، تأثیر می گذارد و حتی چگونه می تواند بر تمایل آنها برای همکاری و کار گروهی تأثیر بگذارد. آنها می خواستند بررسی کنند که آیا انجام فعالیت های همزمان ممکن است تاثیر مثبتی در کاهش استرس داشته باشد یا خیر؟همچنین حس با هم بودن که منجر به افزایش همکاری در جامعه می شود نیز در این تحقیق، با استفاده از دستگاه هایی مانند دستگاه نوار مغز و پردازش سیگنال های مغزی شرکت کنندگان، مورد توجه قرار گرفته است. از طرف دیگر روش درمانی rTMS که امروزه در درمان اختلا هایی مانند افسردگی شدید و حتی بیماری پارکینسون بسیار رایج است در یک گروه از شرکت کنندگان مورد استفاده قرار گرفته است و با روش حرکت های هماهنگی مانند رقصیدن مقایسه شده است.
روش تحقیق
محققان مطالعات تجربی و استفاده از پرسشنامه ها، تشخیص های بالینی روانپزشک ها و نورولوژیست ها و آنالیز های پردازش سیگنال های مغزی در تیم های تحقیقاتی روانشناسی و مهندسی پزشکی و نوروساینس را با استفاده از دستگاه QEEG بر رروی شرکت کنندگان در این تحقیق به کار برده اند. از طرفی با استفاده از رقص و ورزش های هماهنگ گروهی و از سوی دیگر استفاده از تحریک مغناطیسی مغز (دستگاه TMS) در این مطالعه مقایسه شده است. آنها جلسات رقص و جلسات rTMS را به عنوان معیار هایی منظم سازماندهی کردند و به شرکت کنندگان اجازه می دادند بدون آگاهی از هدف واقعی مطالعه شرکت کنند. در مجموع 167 شرکت کننده استخدام شدند. سن شرکت کنندگان از 18 تا 67 سال با میانگین سنی 27.51 سال متغیر بود. از شرکت کنندگان خواسته شد تا پرسشنامه هایی را در مورد خلق و خو و پیوند خود با گروه تکمیل کنند. محققان همچنین تمایل خود را برای سخاوتمندی نسبت به یک غریبه با استفاده از “بازی دیکتاتور” اندازه گیری کردند.
بازی دیکتاتور!
بازی دیکتاتور یک بازی اقتصادی ساده است که اغلب در تحقیقات علوم اجتماعی برای ارزیابی نوع دوستی و سخاوت استفاده می شود. این برنامه برای بررسی چگونگی انتخاب افراد در مورد توزیع منابع طراحی شده است، زمانی که آنها قدرت تصمیم گیری از طرف دیگران را دارند. در مطالعه ی حاضر، هر شرکت کننده 5 پوند سکه دریافت کرد. به آنها این قدرت داده شد که تصمیم بگیرند چه مقدار از این پول را می‌خواهند برای خود نگه دارند و چه مقدار را می‌خواهند به فرد دیگری در مطالعه بدهند. محققان دریافتند که وقتی افراد زمانی را با هم برای انجام یک فعالیت بدنی (چه رقص و چه ورزش) سپری می کنند، به طور قابل توجهی احساس پیوند یا احساس ارتباط با یکدیگر را افزایش می دهد. با این حال، این افزایش پیوند لزوماً منجر به سخاوت بیشتر در بخشش پول به دیگران یا اعتماد به آنها نشد.
تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) تکنیکی است که به طور غیرتهاجمی فعالیت مغز را با استفاده از میدان های الکتریکی القا شده مغناطیسی تعدیل می کند. ار تی ام اس تاییدیه سازمان غذا و داروی ایالات متحده را برای درمان افسردگی شدید و مقاوم به دارو و درمان میگرن و درمان OCD یا همان وسواس های فکری و عملی دریافت کرده است، برای درمان چندین اختلال روانی و عصبی دیگر نیز استفاده شده و کاملا موثر واقع شده است. برای استفاده در بسیاری از اختلالات اعصاب و روان و مغز و اعصاب نیز مورد مطالعه قرار گرفته است. اخیراً اثر درمانی قابل توجهی برای بیماری های دژنراتیو مغز مانند سکته مغزی و آلزایمر (زوال مغز) گزارش شده است و اثربخشی درمانی به عنوان مکانیزمی برای تحریک سلول های عصبی مغز و افزایش انعطاف پذیری عصبی در این روش درمانی آشکار شده است.
دستگاه TMS
Mehran Nikravan نویسنده ی مقاله ای با عنوان “تجزیه و تحلیل زمان-فرکانس در EEG برای درمان اختلال افسردگی شدید” https://scholar.google.com/citations?view_op=view_citation&hl=en&user=ZOws_cAAAAAJ&citation_for_view=ZOws_cAAAAAJ:qjMakFHDy7sC و محقق برجسته ی تیم تحقیقاتی نورومگنتو http://www.bsmedclinic.com در کنفرانس IEEE گفت: «تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) به عنوان یک روش غیر تهاجمی، تحریک مغز تعریف می شود که برای اهداف درمانی بیماری های اعصاب و روان و نورولوژی انجام می شود. TMS می تواند به طور موثر نورون های مغز را تحریک کند و انعطاف پذیری مغز را افزایش دهد که به ویژه در زمینه های روانپزشکی و مغز و اعصاب مفید است. این تحقیق باندهای فرکانسی الکتروانسفالوگراف (EEG) مختلف را قبل و بعد از استفاده از دستگاه TMS مورد بررسی قرار داده است: آلفا (13-8 هرتز)، بتا (15-30 هرتز)، گاما (30-100 هرتز)، تتا (4-7 هرتز) و دلتا (0.5-4 هرتز). دستگاه TMS ، برای ایجاد یک مولد پالس جریان بالا روی مبدل طراحی شده است. ما روند کلی طراحی دستگاه TMS خود و همچنین اثرات پروتکل جدید اختلال افسردگی شدید(MDD) را در 5 روز در هر هفته و در مجموع 3 هفته بر روی 31 مورد از جمله افراد عادی و بیماران با سطوح مختلف نشان داده ایم. شدت افسردگی بر اساس پرسشنامه ی بک و آنالیز نوار مغزی افتراق داده شد.» این مطالعه نشان می دهد که افسردگی های با شدت بالا با استفاده از rTMS به طور قابل ملاحضه ای درمان شده اند. در مقاله ی مرتبط با استفاده از رقص و ورزش های هماهنگ گروهی نیز نتایج درمان افسردگی های خفیف و متوسط و اختلال اضطراب که نویسنده ی آن Rubin Dunber است و نتایج آن بسیار چشم گیر بوده است که به تازگی انتشار یافته است.
