rTMS بر روی ساختار ژنتیکی نورونها اثر میگذارد. جی و همکارانش در تحقیقات خود نشان داده اند كه يك جلسه درمان rTMS بيان mRNA ژن c-fos را در هسته هاي پاراوانتریکولار (اطراف-بطنی) تالاموس و تا حدي كمتر در شکنج هاي پیشانی و کمربندی (cingulate gyri) افزايش مي دهد اما بر روی قشر آهیانه ای (parietal cortex) تاثیری ندارد [(1)]. علاوه بر این، این مطالعه نشان داد که تحریک مغناطیسی اثر قوی تری نسبت به تحریک الکتریکی دارد. در مقابل، انجام یک سری درمان 14 روزه از جلسات rTMS باعث بیشتر شدن بیان mRNA ژن c-fos در قشر آهیانه ای میشود [(2)].
مطالعات دیگری نشان داده اند که سیگنال های TMS بیان ژن را تحریک و القا می کنند و تولید تعدادی از آنزیم ها را افزایش میدهد. این اثرات احتمالاً دلیل اصلی اثرات درمانی طولانی مدت TMS است. تأثیرات rTMS معمولاً قویتر از اثرات تحریک الکتریکی مستقیم است و برخی از تغییرات تنها در ادامه rTMS مشاهده می شوند. [(3)]
منابع:
