پروتکل‌های rTMS
بیشتر بخوانید: درمان سکته مغزی با rTMS
پروتکل‌های متعددی از rTMS گزارش داده‌اند که اثرات پس از تحریک متفاوتی را ایجاد می‌کنند. اثرات پس از تحریک القاشده توسط rTMS به فرکانس و مدت زمان دوره تحریک وابسته است. تحریک با فرکانس پایین (<1 هرتز) اثرات مهاری دارد، در حالی که تحریک با فرکانس بالا (>5 هرتز) باعث ایجاد اثرات تحریک‌کننده در مغز می‌شود. به نظر می‌رسد که مدت زمان اثرات پس از تحریک متناسب با طول دوره تحریک متغیر است؛ تحریک طولانی‌تر منجر به اثرات پس از تحریک طولانی‌تر می‌شود.
شکل 1. پروتکل‌های ساده rTMS (تحریک مکرر مغناطیسی ترانس کرانیال) شامل تحریکات یکسان با فاصله زمانی یکسان بین محرک‌ها (ISI) است. اثرات این پروتکل‌ها به فرکانس تحریک بستگی دارد: در تحریک با فرکانس پایین (کمتر از 1 هرتز)، rTMS تحریک‌پذیری قشر حرکتی را کاهش می‌دهد، در حالی که در تحریک با فرکانس بالا (بیشتر از 5 هرتز) تحریک‌پذیری قشر افزایش می‌یابد. تحریک به روش Theta burst (TBS) شامل انفجارهایی با تحریک فرکانس بالا (3 پالس با فرکانس 50 هرتز) است که با فاصله 200 میلی‌ثانیه (5 هرتز) تکرار می‌شود. در پروتکل iTBS (TBS متناوب)، انفجارها برای 2 ثانیه اعمال شده و هر 10 ثانیه تکرار می‌شوند (2 ثانیه TBS و سپس 8 ثانیه مکث). در حالی که در پروتکل cTBS (TBS پیوسته)، انفجارها برای 40 ثانیه بدون مکث تکرار می‌شوند. پروتکل‌های PAS (تحریک جفت‌شده وابسته) شامل تحریک مکرر عصب‌های محیطی عضله هدف به همراه TMS بر روی ناحیه حرکتی آن است. مداخله شامل 90 تا 100 PAS است.
