طراحی سیم پیچ TMS ، تعیین کننده الگوی میدان الکتریکی القا شده در مغز بیمار است. بسته به هدف تحریک، طراحی هایی با درجات مختلف تمرکز و عمق نفوذ میدان می توانند مطلوب باشند. طراحی کویل برای TMS عمیق بسیار چالش برانگیز است. زیرا میدان الکتریکی با فاصله گرفتن از سیم پیچ به سرعت تضعیف میشود. در پروسه بهبود سیم پیچ، از روش المان محدود (FEM) برای میدان های الکترومغناطیسی استفاده می کنیم. در این برنامه بهینه سازی سریع طرح ها قبل از ساخت نمونه اولیه سخت افزاری امکان پذیر می باشد. [(۱)].
هدف دیگر ایجاد سیم پیچ های TMS با کاهش قابل توجه صدای دستگاه است. این صداها در کویل های استاندارد می تواند تا ۱۴۰ دسی بل برسد.
[(۲)].
و درآخر طراحی کویل های “شم” یا “دارونما” (placebo) یکی از موضوعات بحث برانگیز است. در این مدل هدف، بازسازی تمام احساسات مرتبط با TMS به جز تحریک مغز است. کویلهای شم برای مطالعات اولیه و آزمایشهای بالینی کنترل شده بسیار ضروری هستند. اما متاسفانه سیستمهای شم موجود دارای کاستیهای قابل توجهی هستند که در مدلهای آتی میبایست برطرف شود. [(۳)]
منابع: Google sites