اسکیزوفرنی یا شیزوفرنی یک اختلال مغزی مزمن است که کمتر از یک درصد از افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. هنگامی که اسکیزوفرنی فعال است، علائم می تواند شامل هذیان، توهم، گفتار نامنظم، مشکل در تفکر و عدم انگیزه باشد. با این حال، با درمان، بیشتر علائم این اختلال تا حد زیادی بهبود می‌یابد و احتمال عود را می‌توان کاهش داد.
در حالی که هیچ درمانی برای اسکیزوفرنی وجود ندارد، تحقیقات منجر به درمان های نوآورانه و ایمن تر می شود. کارشناسان همچنین با مطالعه ژنتیک، انجام تحقیقات رفتاری، و استفاده از تصویربرداری پیشرفته برای بررسی ساختار و عملکرد مغز، علل این بیماری را کشف می کنند. این رویکردها نوید درمان های جدید و موثرتر را می دهند.
پیچیدگی این اختلال مغزی ممکن است به توضیح اینکه چرا تصورات غلط در مورد این بیماری وجود دارد کمک کند. شیزوفرنی به معنای شکاف شخصیتی یا چندشخصیتی نیست. اکثر افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نسبت به مردم عادی خطرناکتر یا خشن نیستند. در حالی که منابع محدود سلامت روان در جامعه ممکن است منجر به بی خانمانی و بستری شدن مکرر در بیمارستان شود، این یک تصور اشتباه است که افراد مبتلا به شیزوفرنی در نهایت بی خانمان می شوند یا در بیمارستان زندگی می کنند. اکثر افراد مبتلا به اسکیزوفرنی با خانواده خود، در خانه های گروهی یا به تنهایی زندگی می کنند.
تحقیقات نشان داده است که اسکیزوفرنی مردان و زنان را به طور مساوی تحت تأثیر قرار می دهد، اما ممکن است در مردان زودتر شروع شود. نرخ ها در سراسر جهان مشابه است. احتمال مرگ افراد مبتلا به اسکیزوفرنی در سنین پایین‌تر از جمعیت عمومی بیشتر است، که عمدتاً به دلیل نرخ بالای بیماری‌های همزمان پزشکی مانند بیماری قلبی و دیابت است.
درمان اسکیزوفرنی
درمان می تواند به بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال کمک کند تا زندگی پربار و پرباری داشته باشند. مانند سایر بیماری های مزمن، برخی از بیماران بسیار خوب عمل می کنند در حالی که برخی دیگر همچنان علامت دار هستند و به حمایت و کمک نیاز دارند.
پس از کنترل علائم، انواع مختلف درمان می تواند برای کمک به افراد در مدیریت بیماری و بهبود زندگی خود ادامه یابد. درمان و حمایت های روانی اجتماعی می تواند به افراد کمک کند مهارت های اجتماعی را بیاموزند، با استرس کنار بیایند، علائم هشدار دهنده اولیه عود را شناسایی کنند و دوره های بهبودی را طولانی کنند. از آنجایی که اسکیزوفرنی معمولاً در اوایل بزرگسالی بروز می‌کند، افراد مبتلا به این اختلال اغلب از توانبخشی برای کمک به توسعه مهارت‌های مدیریت زندگی، تکمیل آموزش حرفه‌ای یا آموزشی و حفظ شغل بهره می‌برند. به عنوان مثال، برنامه‌های اشتغال حمایتی به افراد مبتلا به شیزوفرنی کمک می‌کند تا به خودکفایی برسند. این برنامه ها برای افراد مبتلا به بیماری روانی شدید مشاغل رقابتی در جامعه فراهم می کند.
مشاوره روانشناسی نیز بخش مهمی از برنامه درمان این اختلال است.
برای بسیاری از افرادی که مبتلا به این اختلال زندگی می کنند، حمایت خانواده به ویژه برای سلامت و رفاه آنها مهم است. همچنین ضروری است که خانواده ها از خود مطلع شوند و از خود حمایت کنند.
خوش بینی مهم است و بیماران، اعضای خانواده و متخصصان سلامت روان باید به خاطر داشته باشند که بسیاری از بیماران دوره مطلوبی از بیماری دارند، که اغلب می توان با چالش ها مقابله کرد، و بیماران دارای نقاط قوت شخصی زیادی هستند که باید شناسایی و حمایت شوند.
کلمات مرتبط :
درمان شیزوفرنی – علائم شیزوفرنی – اسکیزوفرنی چیست
